با توجه به رشد روزافزون آبزی پروری، دسترسی به جیره مناسب و مقرون به صرفه جهت پرورش آبزیان نیز ضرورت یافته است. منابع کربوهیدراتی به عنوان ارزان ترین و در دسترس ترین منبع موجود برای تهیه جیره آبزیان از اهمیت به سزایی برخوردار است. هزینه تغذیه در امر پرورش آبزیان به طور معمول بیش از 60درصد کل هزینه‌ها را شامل می‌‌شود. به کار بردن میزان مناسب کربوهیدرات در جیره، علاوه بر کاهش قیمت تمام شده جیره، موجب کاهش دفع نیتروژن به محیط زیست نیز می‌شود. لذا پرورش موفقت‌آمیز آبزیان وابسته به فراهم آوردن جیره‌ای مناسب مطابق با احتیاجات آبزیان می‌باشد، به طوریکه جیره قادر باشد تمامی نیازمندی‌های آبزیان را در شرایط مختلف محیطی تأمین نماید. میزان هضم و قابلیت استفاده از منابع کربوهیدراتی گونه های مختلف آبزیان متفاوت است. به طور کلی اکثر گونه ها، بخصوص ماهیان همه چیز خوار، کرببوهیدرات های دارای ساختار مولکولی پیچیده مشابه را به دلیل جذب آهسته تر، بهتر از کربوهیدرات ها ی با ساختار ساده مانند مونوساکارید ها یا دی ساکارید ها هضم می‌نمایند. در همین راستا مسیرهای متابولیکی مختلفی از جمله گلیکولیز برای هضم گلوکز موجود در جیره غذایی آبزیان وجود دارد که به دنبال آن گلوکز همراه با تشکیل ATP به پیروات تبدیل شده و موادی با قابلیت اکسید شدن را برای چرخه تری کربوکسیلیک اسید در شرایط هوازی بوجود می آورد.