تغذیه، درصد غذادهی، دمايآب و اندازه مـاهی از جملـه عواملی هستند که قابلیت تولیـد تجـاري ماهیـان را تعیـین میکنند. لذا به منظور افزایش بـازده تولیـد و فـراهم آوردن سوددهی بیشتر، ارزیابی اقتصادي تغذیه و تعیـین نیازهـاي غذایی ماهیان ضروري اسـت. بـراي تولید تجاري و کارآمد، مدیریت قـوي، شـرایط مناسب پرورش، غذادهی با جیرههاي مناسـب کـه حـاوي ترکیبات ارزان‌تر و در عین حال مؤثر بر رشـد مطلـوب و کمترین مقدارضریب تبدیل غذایی‌را داشته باشد، ضروري به نظر می‌رسد. اگر در جیره، پروتئین در سطح مطلوب و مطابق با نیاز ماهی وجود داشته باشد، اما جیره دارای انرژی کافی ( کربوهیدرات و چربی) نباشد، بخشی از پروتئین به جای تشکیل بافت و رشد، صرف تامین انرژی در ماهیان می‌گردد و آبزی به رشد و تولید مورد انتظار نمی‌رسد. تعیین سطح بهینه کربوهیدرات در جیره غذایی ماهیان ضروری است تا کاتابولیسم پروتئین به منظور تامین انرژی کاهش یابد و برای سوخت و ساز به طور حد واسط از سایر ترکیبات زیستی مهم استفاده شود. از سمتی دیگر چون کربوهیدرات ارزان ترین منبع انرژی به شمار می‌آید و در سطح گسترده ایی در غذای حیوانات اهلی به کار می‌رود، علاقه بسیار شدیدی برای افزودن آن به غذای ماهیان وجود دارد تا هزینه های غذا کاهش یابد. استفاده از منابع مختلف کربوهیدرات به گونه ماهی، منبع کربوهیدرات، سطح مورد استفاده، منشاء گیاهی آن، شرایط فرآوری، فیزیولوژی دستگاه گوارش ماهی، ساختار فیزیکی و پیچیدگی مولکول های کربوهیدرات و دمای آب بستگی دارد. با توجه به ارزان بودن، فراوانی و در دسترس بودن منابعی چون گلوکز و نشاسته ذرت، انتظار می‌رود تمرکز و تحقیقات بیشتری پیرامون تاثیر سطوح مختلف منابع کربوهیدراتی بر کارآیی رشد و ترکیب لاشه انجام پذیرد.