پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یادگیری معکوس بر نگرش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر پایه دهم شهر تایباد انجام شد. این پژوهش از نوع تحقیقات شبه تجربی با دو گروه کنترل و آزمایش به همراه پیش آزمون و پس آزمون به منظور بررسی تغییرات حاصله پیش و پس از اعمال متغیر آزمایشی در گروه آزمایش و مقایسه آن با گروه کنترل می باشد. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دهم دوره شهر تایباد در سال تحصیلی 1402-1401 بود. روش نمونه گیری نیز به صورت دردسترس بود. از پرسشنامه یشرفت تحصیلی هرمنس (1970) و پرسشنامه نگرش به مدرسه توسط مک كوچ (2001) استفاده شد. روایی این پرسشنامه به وسیله روایی محتوایی و پایایی آن به وسیله آلفای کرانباخ بررسی و تائید شد. .داده ها به وسیله تحلیل کوواریانس یکطرفه تحلیل گردید. نتایج بیانگر این بود که روش یادگیری معکوس بر پیشرفت تحصیلی و نگرش نسبت به تحصیل در دانش آموزان دختر پایه دهم تایباد تأثیرگذار است.