این مقاله با بررسی منابع کتابخانه ای به شیوه ای کیفی- توصیفی بیان می دارد که وردو فناوری اطلاعات به سازمان آموزش و پرورش می تواند دستیاری بسیار ماهر برای مدیران باشد تا با افزایش بهره وری منابع انسانی خود موجبات دستیابی فراگیران به بالاترین اهداف آموزش را فراهم سازد. در این راستا ابتدا درباره زمینه های کاربردی و مهم فناوری اطلاعات و ارتباطات در سیستم آموزشی سخن می گوید و همچنین برخی از موانع ورود و ادغام فناوری در سیستم آموزشی را نیز بر می شمارد. این پزوهش فناوری اطلاعات را به عنوان ابزاری بی بدیل جهت اشتراک یافته ها با دیگران و برقراری ارتباط تعاملی میان آموزگاران و دانش آموزان و همچنین وسیله کاربردی جهت آموزش در هر مکان و هر زمان و حتی آموزش انفرادی بر می شمارد که همه ما در زمان همه گیری بیماری کرونا و تعطیلی ناچار مدارس شاهد یاری بسیار به جا از این فناوری بودیم که می توان این مهم را به عنوان نقطه عطفی جهت ورود و استفاده هرچه بیشتر این فناوری در سیستم آموزشی دانست که می تواند برای مدیران پیشنهاد قابل ملاحظه باشد.