در کشور ایران، مدیریت متمرکز آموزش و پرورش، عدم مشارکت شایسته مدیران، کارکنان، اولیا و دانش¬آموزان در تصمیم¬ها مربوط به نحوۀ ادارۀ مدرسه و چگونگی برطرف کردن مشکلات و محدودیت¬های آن، سال¬هاست بر نظام آموزش و پرورش سایه افکنده است. این وضعیّت، اثربخشی مدارس را کاهش داده است. از اینرو امروزه صاحبنظران، ضرورت بازنگری و تغییر در این نظام، در راستای عدم تمرکزگرایی، تفویض اختیار، مشارکت جمعی و تقویت اخلاق و روابط انسانی به طرق مختلف را تأیید و بر آن تأکید میکنند. در این پژوهش با کمک گرفتن از منابع دست اول و جدید و با زبان روان وشیوا در تبیین نقش مدیریت مدرسه محور در توسعه آموزشی و همچنین مقالات، کتابها و منابع مختلف اسلامی تلاش کرده تا به تبيين مفهوم مدیریت مدرسه محور بپردازد. پژوهش حاضر به روش تحليلی-توصيفی انجام پذیرفته است. در ابتدا با بررسی پیشینه تحقیق و سپس با اشاره ابعاد مدیریت مدرسه محور و نقش آن در توسعه آموزشی مطلب را شکافته و جمع بندی نموده است.