از آنجا که معماری تأثیری مستقیم و شگفت انگیز روی احساس و عملکرد انسان دارد، ادراک محیط به وسیله برقراری ارتباط انسان و محیط درک میشود. انسان از طریق عناصر بصری و برقرای ارتباط با محیط به درک بیشتری از محیط نائل آمده است. از گذشته تا به امروز، حرکت یکی از مفاهیم بنیادین در معماری بوده است. مفهوم حرکت در فضای معماری انسان را به دریافت تجربه های جدید از درک فضای معماری رهنمون می کند و با تجربه حرکت در فضا حس پویایی همراه با هیجان و خیال در ذهن در بیینده القا می شود. امروزه جوامع مختلف به سرعت در حال پیشرفت فکری وعملی می¬باشند، با توسعه تکنولوژی نیاز بیشتری برای ورود به معماری پویا و رسیدن به حس حرکت بوجود آمده است. تغییر، تبدیل، ترکیب و یا حرکت احجام و ایجاد یک فرم جدید ساختار نامنظّم امّا دقیقی را ایجاد می¬کند که قابل تأمّل و بررسی است. فکر کردن در مورد روند و تکنیک های طراحی و سبک ها در این مسیر غیر قابل اجتناب است. در این مقاله به بررسی تأثیر حرکت در روند طراحی مراکز فرهنگی پسا مدرن در سبک های پارامتریک و نئوفوتوریسم با روش توصیفی تحلیلی و مطالعات به صورت کتابخانه ای پرداخته شده است و این موضوع بررسی شده که چگونه می توان با طراحی معماری فضا حس حرکت را ایجاد نمود؟ نتایج نشان میدهد ، حرکت نقش تأثیرگذار در درک فضا داشته و در دو قالب حرکت فیزیکی و حرکت معنایی بحث شده است. حرکت فیزیکی با معیارهایی چون جابجایی در فضا و ایجاد حرکت در چشم و حرکت معنایی با تأثیرگذاري بر احساس مخاطب قابل تحلیل است. در معماری نئوفوتوریسم و پارامتریک در دوران پسا مدرن حرکت به وسیله انحنا و یا شکستگی خطوط و تغییر در ابعاد و زوایای یک عنصر در ساختمان به بیننده القا می شود.