اين مطالعه با هدف آسيب‌شناسي پروژه‌هاي عمراني شهرداري شيراز و ارائه الگوي مديريت بهينه پروژه‌هاي عمراني انجام شده و با توجه به اهداف کاربردي و نوع داده‌هاي جمع‌آوري شده، روش تحقيق از نوع آميخته، توصيفي-تحليلي و در شاخه علي-مقايسه‌اي است. جامعه آماري پروژه‌ها شامل 55 پروژه عمراني اجرا شده و در حال اجرا طي سالهاي 1385 تا 1391 توسط معاونت عمراني شهرداري شيراز است. تعداد نمونه‌ها از روش کوکران برابر 18 محاسبه شده و نمونه‌گيري به صورت هدفمند و قضاوتي با استفاده از نظر جمعي مديران و خبرگان پروژه‌هاانجام شده است. پس از تعيين پروژه¬هاي منتخب، پرسشنامه‌اي بر اساس استاندارد پي‌ام‌باک طراحي و توسط 36 نفر از خبرگان شامل طراح، پيمانکار، مدير طرح، مدير پروژه، سر ناظر و سرپرست پروژه‌هاي منتخب تکميل شد. تعداد 65 راهکار در کل پيشنهاد شد که جهت اولويت بندي راهکارها پنج معيار زمان، هزينه، امکان اجرا، ميزان تاثير در حل مشکل و ميزان تاثير در بهبود وجهه¬ي شهرداري با فرآيند تحليل سلسله مراتبي، وزن‌دهي شدند. پس از تعيين وزن هر معيار، رتبه‌بندي راهکارها بر اساس روش تاپسيس انجام شد. در نهايت 22 راهکار در الگوي بهبود بر اساس نقش کارفرما، پيمانکار و مشاور در مراحل طراحي، برنامه ريزي و اجرا ارائه شد. از مهمترين مشکلات موجود در پروژه‌هاي عمراني شهرداري شيراز ضعف پيمانکار، بوروکراسي اداري، محدوديتهاي مدير طرح، فرآيند طولاني اصلاح و تصويب طرح، عدم استفاده از طراحان بومي، تعدد مراجع تصميم گيري در تصويب طرح، عدم توجه به حوادث قهريه، معارضين ترافيکي، تاسيساتي و ملکي، تامين بودجه و درنهايت ضعف قوانين جريمه تاخير، انتخاب و ارزيابي پيمانکار هستند.