مهمترین کارکرد شهرها را می توان تامین محیط قابل زندگی برای انسانهای ساکن درآن عنوان کرد.سایر اهداف و برنامه ها از جمله حمل و نقل نیز بایستی با لحاظ کردن این هدف در راستای تلاش برای بهبود کیفیت زندگی شهری و به عبارتی دیگر ایجاد توسعه پایدار شهری باشد.متاسفانه امروزه حمل و نقل شهری و پیامدهای همراه آن موجب تنزل کیفیت زندگی انسانها در شهرها شده اند.تصادفات و مسائل مرتبط با آن از جمله چالش های بزرگی است که حمل و نقل به جامعه شهری امروز تحمیل کرده است .آرام سازی از جمله راهکار های موثر در افزایش سطح ایمنی، کاهش تعداد و شدت تصادفات در معابر شهری است. علاوه بر کاهش تعداد و شدت تصادفات، روش های مختلف آرام سازی اهداف دیگری از جمله کاهش میزان تخلفات، افزایش ایمنی عابران و دوچرخه سواران، ایجاد رفتار صحیح در رانندگان، کاهش سرعت وسایل نقلیه، کاهش تداخل و برخورد میان استفاده کنندگان از معابر، کاهش تقاضا و ... رانیز دنبال می کند.در این پژوهش چارچوبی به منظور بررسی ارتباط متقابل طرح های مختلف آرام سازی و توسعه پایدار شهری همچنین ارزیابی و مقایسه تجهیزات آرام سازی متناسب با شرایط موجود ارائه شده است.بر این اساس در ابتدا شاخص های مناسبی که بتواند اثرات متقابل مذکور را سنجش نماید تعیین شده و سپس بر پایه این شاخص ارتباط آرام سازی و توسعه پایدار شهری بررسی می گردد.