این پژوهش به بحث اهمیت زمینه‌گرایی در معماری در چارچوب محصول طراحی و طراح (معمار) می‌پردازد. همچنین رابطه معماری با زمینه مورد توجه بوده و نگرش‌های متفاوت نسبت به زمینه‌گرایی نشان داده شده است. از این رو لزوم توجه به زمینه‌گرایی در معماری تحت سه زیرعنوان نگرش عملکردی، روابط صادقانه یا متواضعانه و رویکردهای تطبیقی مورد بررسی دقیق‌تر قرار گرفته است. مهم‌ترین جنبه تعیین‌کننده موفقیت طراحی زمینه‌گرا‌‌، توجه به محیطی است که طرح در آن واقع است. در این گونه طراحی‌ها گاهی تمایل به پایین آوردن ارزش محیط وجود دارد، در حالی که در موارد دیگر رویکردهایی ظاهر می‌شوند که سعی می‌کنند به ارزش آن بیافزایند. داده‌های زمینه‌ای گاهی برای دست یافتن به راه‌حل طراحی ضروری هستند. در حالی که در مواردی دیگر به عنوان مشکلاتی دیده می‌شوند که به راحتی می‌توان نسبت به آن‌ها بی‌اعتنا بود‌. برای گردآوری اطلاعات در این پژوهش به مطالعه تحقیقات پیشین پرداخته شده است که در نتیجه رویکردها، تفاسیر و ترجیحات متفاوت، می‌توان دید که رویکردهای زمینه‌گرا به وضوح، طرح‌ها را از محدود ماندن در رویکردهای کلیشه‌ای معمول نجات داده است. در واقع رویکردهای زمینه‌گرا برای طراحی معماری بسیار مناسب هستند.