در ‌این‌ پژوهش‌ تلاش ‌شده ‌است‌ تا به‌این‌ مسأله ‌پاسخ گفته ‌شود‌ که‌ میان ‌فلسفه‌ی ‌مدرسی ‌و ‌معماری ‌کلیساهای ‌جامع‌ گوتیک ‌چه ‌نسبت ‌و ‌ارتباطی ‌برقرار‌ است. یکی‌ از‌ موضوعات ‌‌قابل ‌توجه رابطه‌ی ‌میان ‌تفکرات‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و ‌اندیشه¬ها ‌با‌ آثار‌ هنری‌ در ‌دوران¬های ‌مختلف ‌است. یکی ‌از ‌دوره¬های‌ مهم‌ تاریخ‌ معماری ‌در ‌غرب،‌ دوره‌ی ‌گوتیک ‌محسوب ‌می‌شود. از‌مهم‌ترین ‌و ‌ماندگارترین‌ آثار ‌معماری ‌این‌ دوره ‌می‌توان ‌به ‌کلیساهای ‌جامع‌ متعددی‌ در‌ کشورهایی‌ نظیر ‌ایتالیا،‌ فرانسه‌ و‌حتی ‌آلمان ‌اشاره ‌کرد. در ‌همین ‌دوران ‌فلسفه‌ی‌ مدرسی ‌نیز‌ شکل ‌گرفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و‌ فیلسوفان‌ بزرگی ‌آثار ‌فلسفی‌ ماندگاری ‌را ‌عرضه ‌کردند. ‌مشاهده‌ می‌شود ‌که‌ در ‌یک‌ دوره‌ی ‌زمانی ‌که ‌در ‌حدود ‌یک‌ قرن ‌به ‌طول ‌انجامید ‌فلسفه‌ی ‌مدرسی ‌و ‌معماری ‌گوتیک ‌به ‌موازات‌ هم‌ شکل‌ گرفتند‌ و ‌دوران ‌اوج ‌خود‌ را ‌طی ‌کردند. افزون ‌بر ‌هم¬زمانی ‌این ‌دو ‌جریان‌ فلسفی ‌و ‌هنری‌ مشابهت ‌مکانی ‌نیز ‌بین ‌آنها‌ وجود‌ داشت. ‌فلسفه‌ی‌ مدرسی‌ و ‌معماری ‌گوتیک ‌هر ‌دو ‌در ‌حوزه‌ی جغرافیایی ‌واحدی،‌ یعنی منطقه‌ای ‌به ‌شعاع‌ صد ‌مایل‌ پیرامون ‌پاریس‌ عرضه ‌شدند. ‌مشابهت ‌فلسفه‌ی‌ مدرسی ‌و‌ معماری‌ گوتیک ‌به ‌لحاظ ‌زمانی‌ و ‌مکانی، ‌این ‌پرسش ‌را ‌به‌ ذهن ‌می‌آورد ‌که ‌چه ‌رابطه‌ای‌ میان ‌آن‌ دو‌ وجود‌ داشته ‌است؟ در این ‌پژوهش به ‌روش ‌کتابخانه‌ای، ‌آرای ‌پانوفسکی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و ‌رابطه‌ی ‌میان ‌فلسفه‌ی ‌مدرسی ‌و ‌معماری ‌گوتیک،‌ مورد ‌توصیف ‌و‌ تحلیل ‌قرار‌ گرفت‌. ‌از‌دیدگاه ‌پانوفسکی،‌ ارتباطی‌ که ‌می‌توان ‌میان‌ هنر ‌گوتیک‌ و ‌فلسفه‌ی ‌مدرسی ‌مشاهده‌ کرد،‌ عینی‌تر ‌از ‌(توازی‌‌) محض‌ و‌ در ‌عین‌ حال‌ کلی¬تر ‌از ‌«تأثیرات‌» ‌ فردی ‌است. . این ‌ارتباط،‌ یک‌ رابطه¬ی ‌حقیقی ‌علّی ‌و ‌معلولی ‌است؛ ‌بر ‌اساس ‌تفسیر‌ آیکونولوژیک ‌پانوفسکی،‌ حداقل‌ سه ‌اصل ‌را ‌می¬توان به¬عنوان ‌اصول‌ مشترک‌ میان ‌معماری ‌گوتیک ‌و ‌فلسفه‌ی‌ مدرسی ‌دانست.‌ این‌ اصول‌ که ‌ملکه‌های ‌ذهنی ‌آن ‌دوران‌ را ‌شکل ‌می‌دهند‌، عبارتند‌از ‌اصل‌ نمایان¬گری‌، اصل‌ تقسیم¬پذیری‌ِ پیشرونده‌ و ‌اصلِ ‌تمایز ‌‌و ‌استحکام ‌قیاسی.