در واقع آپارتمان نشینی را میتوان از مهم ترین تحولات فرایند اسکان بشر طی این سال ها در شهر ها به شمار آورد، به عنوان بخش مهمی از مسکن، تعامل اجتماعی که به معنای ایجاد رابطه بین دو نفر یا بیشتر است می پردازیم ،در دو قرن اخیر با تغییر الگوی تولید مسکن در مجتمع های مسکونی با تولید انبوه فضا های بی هویت و بی معنا انسان را در بی مکانی و بی هویتی رها کرده است ،با توجه به مطالعات روانشناسان ، بیشترین فضا های مورد علاقه کودکان فضاهای باز مجموعه اعم از فضاهای بازی و پارک می باشد، در حالی است که یکی از رسالت های طراحان و معماران خلق رابطه ای متناسب بین انسان ها و کالبد اطرافشان است . کالبدى یک فضاى عمومى با نحوه دسترسى موقعیت، آســایش فیزیولوژیکى در شرایط مختلف اقلیمى و امنیت در رابطه است. علاوه براین، وجود عناصر طبیعــى در فضاهاى عمومى که سبب افزایش هیجان و سرزندگى محیط و دعوت عابرین به این فضاها و امکان استراحت، تجارب خوشایند و سلامت بیشتر براى مردم می گردند، نیز بسیار حائز اهمیت است.