معماري سبز به‌ ساختمان هایی‌ اطلاق می‌ شود که‌ در آن از مصالح‌ سبز و تکنولوژي هاي سبز (مواد و مصالح‌ قابل‌ بازگشت‌ به‌ چرخه‌ طبیعی‌) استفاده می‌ شود و اثرات منفی‌ آن را بر روي محیط‌ اطرافش‌ کم‌ می‌ کند. هدف از این‌ نوع معماري هم‌ سو شدن با محیط‌ زیست‌ است‌. فرآیند سبز در معماري فرآیندي جدیدي نیست‌. این‌ فرایند از هنگامی‌ که‌ مردم براي اولین‌ بار غاري رو به‌ جنوب را از لحاظ دمایی‌ بسیار مناسبتر از غار رو به‌ شمال یافتند، وجود داشته‌ است‌. ساختمان سبز منجر به‌ افزایش‌ کارآمدي ساختمان ها با استفاده از انرژي محیط‌ شان، آب، هوا و مصالح‌ و کاهش‌ تاثیر ساختمان ها برسلامتی‌ انسان و محیط‌ با ایجاد موقعیت‌ بهتر در طراحی‌، ساخت‌، عملکرد، حفاظت‌ و نگهداري در چرخه‌ کامل‌ ساختمان می‌ شود. ساختمان سبز براي اهداف مشخصی‌ از قبیل‌ صرفه‌ جویی‌ در مصرف انرژي، زیبایی‌ شهري، سلامت‌ روحی‌ و روانی‌ با کمک‌ کاهش‌ آلودگی‌ هوا، افزایش‌ بهره وري ساکنان و کاهش‌ اثرات کلی‌ بر محیط‌ زیست‌ ساخته‌ می‌ شود. بنابراین‌ توجه‌ به‌ مزایای‌ طراحی‌ سبز و ساخت‌ بناها و طراحی‌ شهری‌ بر اساس اصول آن به‌ خصوص در شرایط‌ کنونی‌ که‌ مصرف انرژی‌ و آلودگی‌ هوا به‌ میزان قابل‌ توجهی‌ افزایش‌ یافته‌ است‌ می‌ تواند نقش‌ بسزایی‌ در پیشرفت‌ حرفه‌ ی‌ معماری‌ و بهینه‌ سازی‌ در مصرف مصالح‌ و انرژی‌ داشته‌ باشد و معماری‌ کشور را یک‌ گام به‌ سوی‌ ایجاد یک‌ معماری‌ خوب نزدیک‌ تر نماید. این‌ تحقیق‌ به‌ شیوه توصیفی‌ و تحلیلی‌ و از نوع مطالعات عملی‌ و کاربردي است‌ که‌ مبتنی‌ بر مطالعه‌، کارهاي انجام شده، تحقیق‌ ها و پایان نامه‌ هاي به‌ روز و تجزیه‌ و تحلیل‌ آن ها و کشف ارتباط بین انسان، طبیعت و معماری می‌ باشد.