این پژوهش با هدف مطالعه پدیدارشناسانه تجارب دانشجو معلمان دختر دارای اضطراب اجتماعی شهر مشهد انجام شد . روش تحقیق کیفی و پدیدارشناسی می باشد . جامعه آماری تمام دانشجومعلمان دختر شهر مشهد بوده که در زمان انجام پژوهش (آذرماه 1401) ، درحال گذراندن دوره کارورزی 1 یا 3 بودند . از میان آنها 50 نفر به طور تصادفی به پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک پاسخ دادند و تا اشباع نظری ، با 5 نفر که نمره اضطراب بالایی گرفته بودند ، مصاحبه از نوع نیمه ساختار یافته انجام گرفت . در نهایت از روش ون مَنِن برای تحلیل و بررسی مصاحبه ها استفاده شد . تجربیات بدست آمده از کارورزی دانشجو معلمان دارای اضطراب اجتماعی ، مربوط به هشت مقوله « استاد درس کارورزی » ، « معلم / مشاور راهنما » ، « آموخته های دانشگاهی » ، « انتخاب مدرسه » ، « جا نیافتادن کارورزی در مدارس » ، « علاقه به رشته » ، « تفاوت های کارورزی مشهد و شهر محل خدمت » ، « ارزیابی کلی مثبت » و ۲۱ زیر مقوله می باشد . نتایج حاصل از بررسی ها ، ضرورت توجه جدی به مسائل دانشجو معلمان کارورز را برای ایجاد آمادگی برای ورود به عرصه شغل معلمی و تحقق هدف برنامه درسی کارورزی ، در پی دارد .