هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه اجتناب تجربه ای و اعتیاد به تلفن هوشمند با رفتارهای خودآسیب رسان در نوجوانان شهر کرمان بود. جامعه پژوهشی ما کلیه نوجوانان 11تا 18 ساله شهر کرمان در سال 1401 بود. با توجه به معیارهای ورود و خروج و احتمال کاهش حجم نمونه، در پژوهش حاضر نمونۀ مورد نظر 177نفر در نظر گرفته شد.روش انتخاب آزمودنی از طریق آنلاین و در دسترس بود .ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه اجتناب شناختی سکستون و داگاس ۲۰۰۷، رفتارهای خودآسیب رسان سانسون و همکان ۱۹۹۸ و اعتیاد به تلفن هوشمند کوهی ۲۰۰۹ بود. از ضریب همبستگی پیرسون منظور تحلیل داده¬ها استفاده شد. بین اجتناب تجربه ای و رفتارهای خودآسیب رسان رابطه معکوس و معنادار وجود دارد. اعتیاد به تلفن هوشمند نیز تنها میان اجتناب تجربه ای و رفتارهای خودآسیب رسان رابطه مثبت و معنادار دارد