آموزش رکن اساسی درتوسعه پایدارهرکشوراست .امروه بهره گیري ازآموزش الکترونیکی درآموزش ویادگیري توصیه میشودطبیعت زندگی و هویت فردی و اجتماعی، مبتنی بر ارتباط است و بدون ارتباط با خود ویا دیگران امکان پذیر نیست پس از گسترش گسترده بیماری کووید 19 در ابتدای سال 2020و پیامدهای تربیتی وعدم علاقه به یادگیری پس از کرونا وهمچنین تغییر یکباره در روند آموزشی کشور ایران ایجاد شد پرداخته شده است از انجا که سالیان سال شیوه آموزشی در کشور ما به صورت چهره به جهره و حضور فیزیکی در کلاس درس وبا حضور معلم بود وبا کسترده شدن فضای مجازی وارتباطات گسترده همچنان این شیوه در ایران به صورت سنتی پیش امه داشت وتقربیا همیشه افراد با سمت های مختلف ومردم عادی در مقابل تغییر این شیوه جبهه می گرفتند اما به ناگهان با شیوع این بیماری وتعطیلات اجباری مدارس راهی به جز شیوه مجازی در کشور باقی نماندهدف از این پژوهش در شرایط اضطراری و اپیدمی یک ویروس بهره گیری از فناوری های موجود و آموزش از راه دور تنها راهکار مؤسسات آموزشی است. در این مطالعه عوامل نگرانی وعدم علاقه دانش آموزان به یادگیری در فضای مجازی در دوران پسا کرونا را مورد مطالعه قرارداده است این پژوهش که به صورت توصیفی بیان شده است به این نتیجه می رسیم که علرغم نکات منفی ومشکلات غیر قابل اجتناب آموزش مجازی ونداشتن وسایل آموزش( مانند گوشی ویا تبلت) در دوران کرونا سبب عدم علاقه دانش آموزان در دوران پسا کرونا شده است