معماری رابطه ی استواری با ادبیات و هنرهای زیبا دارد.شعر به عنوان بخش عظیمی از ادبیات ایران نقش و تأثیر بسزایی در معماری ایران ایفا کرده است، متقابلا هنر معماری نیز در ادبیات جایگاه ویژه ای دارد.شعر یکی از هنر های ارزشمندی می باشدکه بسیار در بناها و آثار معماری بازمانده عبرت پنهان نهفته را آشکار می سازد. عبارات با عبرت در بناهای معماری به راحتی مشهود است در تجزیه و تحلیل و بررسی یک ساختمان توجه به مفهوم فرهنگ،کالبد،اصالت بنا را بررسی می کند.معماری و ادبیات را می توان با نگاهی عاشقانه و عارفانه در آثار نویسندگان،اشعار شاعران مورد تحلیل و بررسی قرار داد.در این میان معماری با فرهنگ وادبیات و اعتقادات مردمان پیوندی عمیق که نشأت از ادبیات سرزمین مادریمان و معماری اساطیری ایران است را بازگو می کند. چنانچه که معماری نیز از همین منابع تحولات تاریخی و فرهنگی در اطوار و ادوار تاریخ تأثیر پذیرفته است می توان دریافتکه امکان بررسی میزان تأثیر اشعار بر معماری و معماری بر اشعار را مورد پژوهش قرار داد.اشعار متناسب با فضا به راحتی گویش هنرمند را به بیننده منتقل می نماید، توصیف ابنیه همراستا با نوع نگرش به معماری در هرعصری مختص همان تاریخ است.ادبیات علاوه بر ویژگی روایی،ابزاری برای بیان مفاهیم گوناگون در رابطه با مضامینی بوده است که در دوره های تاریخی تأثیرات و تأثرات فرهنگی ویژه ای به جا گذاشته است.