در معماری توده و فضای بدون صورت ساختمایه نامیده می‌شود و معماری محسوب نمی‌شود درواقع زمانی که توده و فضا شکل بگیرند، معماری نیز به وجود می‌آید. در واکاوی نسبت هندسه توده- فضا در بافت کهن شهر کرمان، به این نتیجه می‌رسیم که در این شهر، توده و ساختمان به شکل متراکم وجود دارد و این به دلیل هماهنگی با شرایط اقلیمی و بهره‌گیری از انرژی‌های درونی بافت می‌باشد فضاهای باز در بخش قدیمی، بسیار کم و با ابعاد پایین در میان توده بناهای بافت قرار دارد و شامل گذرها، کوچه‌های تنگ و باریک است فضاهای پر یا توده به‌صورت پراکنده در کل قسمت‌های بافت دیده می‌شود و در قسمت‌هایی که توده کمتر وجود دارد. فضا صحنه و میدان ملموس وقابل اندازه گیری را به ذهن می آورد. معنی عام فضا یک جای تهی است. فضا مجموعه ای از از عناصر و ارتباط میان آنهاست. این فضاها هستند که ساختمانها را گرد هم می آورند. ضمن آنکه یک روح یک روح جمعی در این فضا بوجود می آید. فضا اصطلاحی است که می تواند به پدیده های مختلف در علم ریاضیات و ارتباطات هم اشاره داشته باشد.گستره فضا، هستی است و فضاهم همان جای تهی است که می تواند پر شود. معماری ایرانی فضا محور است . جوهر و اساس معماری فضاست. برای شکل دادن به وجهی ملموس از فضای کالبدی شهر باید به ارزیابی رابطه های فضایی پرداخت. علم هندسه شاخه ای از ریاضیات است که با شکل، اندازه، موقعیت نسبی اشکال و ویژگی های فضا سروکار دارد. اصلی ترین موضوعی که در این پژوهش به آن پرداخته خواهد شد به آنچه درون پیکره شهر جاری است مربوط است. بر این اساس پژوهشگر در این پروژه توجه ویژه ای به فضاهای خالی درون بافت قدیمی کرمان و همچنین نحوه تاثیر گذاری این فضاها بر دیگر بخش های شهر نظیر منازل مسکونی، مساجد و میادین درون بافت کهن کرمان دارد. در پژوهش پیش رو پرسش اصلی این است که هندسه توده وفضا چه اثری بر هم می گذارند بنابر این به بررسی نسبت هندسه توده وفضا در بافت قدیمی کرمان می پردازد.