هدف: هدف از این پژوهش تأثیر اجرای 8 هفته تمرین‌های پلایومتریک و ترکیبی بر عملکرد جسمانی و مهارتی والیبالیست‌ها بود. روش تحقیق: 21 والیبالیست جوان تمرین‌کرده با میانگین سنی 2 ± 20 سال توسط محقق به 3 گروه کنترل، پلایومتریک و ترکیبی تقسیم شدند. از پرتاب توپ طبی برای توان بالاتنه، آزمون تی برای چابکی و همچنین پاس ساعد، پاس پنجه، سرویس در حالت استراحت و در حالت فعالیت بدنی برای سنجش استفاده شد. یافته‌ها: از آزمون‌ شاپيرو _ ويلک برای بررسی توزیع طبیعی داده‌ها و از آزمون تحلیل کوواريانس برای مقایسۀ گروه‌ها استفاده شد. در‌نهایت از آزمون تعقیبی توکی برای تشخیص محل تفاوت استفاده شد. نتایج نشان داد، در توان بالاتنه، تمرین‌های ترکیبی اثر معنادارتری نسبت به تمرین پلایومتریک داشته است 001p˂. همچنین تمرین‌های ترکیبی نسبت به گروه پلایومتریک و گروه کنترل تأثیر معنادارتری بر مهارت‌های اختصاصی داشته است. در آزمون تی (چابکی) نیز تمرین ترکیبی اثر بیشتری نیز داشته است 001p˂. نتیجه‌گیری: با اجرای تمرین‌های پلایومتریک و به‌ویژه ترکیبی میتوان فاکتورهای آمادگی جسمانی و همچنین مهارت‌های اختصاصی را ارتقا داد.