پس از گذشتن از مرز 60 سالگی، به دلیل تحلیل و تغییرات پس¬رونده عصبی-عضلانی به طور معمول هر سال 14% از سالمندان توانایی خود را در انجام تعدادی از فعالیت های روزانه از دست می دهند. با کاهش توانایی تعادل و راه رفتن در نتیجه تحلیلات عصبی-عضلانی، نقصان تعادل به وجود می آید؛ که خود عمده ترین عامل زمین خوردن سالمندان به شمار می رود و پیچ خوردگی مفصل مچ پا به ویژه پیچ خوردگی خارجی آن یکی از شایع ترین آسیب ها است. هدف تحقیق، بررسی رابطه مندی تأثیرات تمرینات واقعیت مجازی بر تعادل ایستا و پویا؛ در بین سالمندان ورزشکار مرد شهرستان همدان است و روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون می باشد. جامعه آماری شامل؛ سالمندان ورزشکار مرد شهرستان همدان در بازه سنی 70-60 سال با سابقه پیچ خوردگی مچ پا بوده و نمونه آماری را ۳0 مرد ورزشکار سالمند تشکیل داده که به شیوه نمونه گیری در دسترس در دو گروه (15 نفر گروه تجربی و 15 نفر گروه کنترل) قرار گرفتند. سپس، از کلیه آزمودنی ها پیش آزمون تعادل ایستا و پویا به ترتیب توسط دستگاه پاسچروگرافی بایودکس و آزمون شاخص راه رفتن پویا گرفته شد. آزمودنی های گروه تجربی به مدت شش هفته به تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی پرداختند. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss در سطح (ɑ=0.05) انجام شد و نتایج تحقیق نشان داد؛ شش هفته تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی بر تعادل ایستا و پویا در بین سالمندان ورزشکار مرد شهرستان همدان با سابقه پیچ خوردگی مچ پا تاثیر مثبت و معنی داری دارد و می توان پیشنهاد داد تا این گروه سنی با بهره مندی از این شیوه های تمرینی تأثیرگذار، از اختلال در تعادل و پیامدهای ناگوار بعد از آن که امری اجتناب ناپذیر به دنبال افزایش سن می باشد، جلوگیری کنند و همچنین کیفیت زندگی شان را بهبود و ارتقاء بدهند.