سازمانی که خود را برای رویارویی با تغییرات آماده نکرده باشد‌، آینده‌ای ندارد و محکوم به نیستی و حذف از میدان رقابت است‌. بسیاری از سازمان‌ها پدیده تغییر را یک رویداد تصادفی می‌دانند و اساساً تغییر فرایندی است که آگاهانه و از قبل برنامه‌ریزی شده است. اصولاً این نوع تغییرات در پی تأمین دو هدف هستند: نخست می‌خواهند توانایی سازمان را ارتقا و گسترش دهند تا خود را با تغییرات محیطی وفق دهند و دوم، در پی تغییر دادن رفتار و کردار و توانمندی‌های کارکنان هستند‌. از آنجا که تغییر با مقداری عدم قطعیت همراه است بر ثبات و امنیت کارکنان و مدیرانی که در معرض تغییر قرار دارند ‌تأثیر می‌گذارد و از این‌رو، بدیهی است که حداقل اولین تجربه تغییر برای کارکنان سازمان‌ها (دولتی و خصوصی) آسان نباشد و مقداری مقاومت در برابر تغییر طبیعی خواهد بود. البته بررسی سازمان‌های دولتی نشان می‌دهد که مقاومت کارکنان تنها مانع توسعه و تحول سازمان نیست بلکه عوامل زیادی وجود دارد که سازمان‌های دولتی را دچار رخوت کرده است. از آنجا که ثبات و یکنواختی به شدت بهره‌وری سازمان‌های عمومی و دولتی ما را کاهش داده است، این نیاز احساس می‌شود تا موانع تغییر و تحول این سازمان‌ها شناسایی و راهکارهایی برای غلبه بر آن‌ها ارائه شود. هدف این مقاله بررسی نقش مدیریت تحول در توسعه و بهره‌وری هرچه بیشتر سازمان‌های دولتی است.