گردشگری روستایی فعالیت بسیار پیچیدهای است که با بخشهای دیگر جامعه، وجوه مشترکی داشته و دارای اثرات و پیامدهای مختلفی است که میتواند در تجدید حیات روستاها و ایجاد اشتغال و درآمد برای روستاییان، حفاظت از میراث طبیعی، تاریخی و فرهنگی موثر بوده و منجر به توسعه روستایی ‌گردد. لذا شناخت روستاهای کشور را می توان یکی از مهمترین بخش های توسعه پایدار دانست. امروزه در تحقیقات جامعه شناسی رایج‌ترین روش برای شناخت یک جامعه روستایی روش مونو گرافی است. لذا به بررسی روستای ابیانه از دیدگاه مونوگرافی پرداخته شده است. روستای ابیانه از توابع شهرستان نطنز است که به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری کشور برگزیده شده است. با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و مدلهای تحلیلی , و میدانی به بررسی و شناخت مونوگرافی روستا و تاثیر آن بر توسعه گردشگری پایدار پرداخته شده است. همچنين نتايج گوياي اين مطلب است که افزایش درآمد حاصل از گردشگری، بخش دامداری و کشاورزی ابیانه را شدیدا تحت تاثیر قرار داده است. و ابیانه از روستایی پویا به موزه‌ای ایستا برای بازدید و گذران وقت شهرنشینان تنزل یافته است.