طبق تعريف سازمان جهانی گردشگري (UNWTO) اکوتوريسم يا گردشگري طبيعت، نوعی از گردشگري است که در آن مسافرت به مناطق طبيعی )که به نسبت بدون آسيب مانده( با اهداف مطالعاتی و بهره بصري از مناظر و رستنی هاي طبيعی و حيات وحش و باتوجه به جنبه هاي فرهنگی هم در گذشته و هم در حال صورت می پذيرد . در دو دهه گذشته، نگرانی روز افزون درباره حفظ منابع طبيعی باعث تنگاتنگ شدن رابطه طبيعت و گردشگري شده است و ميل فزاينده اي براي تعامل با طبيعت به شکلهاي مختلفی وجودارد (Jenner et al., 1992) . اين ميل به طبيعت، در ميزان بالاي تقاضاي گردشگران براي فعاليتهاي مربوط به آن، ارزشگذاري بر روي اين فعاليت ها، توجه نسبتا بالا به حيوانات وحشی در برابر حيوانات اهلی و نيمه اهلی به وضوح ديده می شود ( Gautheir et al., 1993) . (مرادی، عاتکه؛ افشین دانه کار و افشین علیزاده، 1391)
در واقع گردشگر حيات وحش کسی است که براي مشاهده و تماشاي حيات وحش به نقاط مختلف جهان سفر می کند. ارزش حفظ منابع طبيعی، آسايش حيوانات، رضايت گردشگران ،معمولا با سود بخشی اقتصادي در تضاد بوده و در اين شرايط لازم است همه اين موارد بررسی شوند و اصولی را براي آن در نظر گرفت(Reynolds et al., 2001) (مرادی، ؛ دانه کار وعلیزاده، 1391)
مجموعه اي گسترده از منابع پراكنده ثبت نشده در بسياري موارد رو به قهقرا،داشته هاي اكوتوريسم ايران را شكل مي دهد. اين داشته ها طيف متنوعي از چشم اندازهاي جغرافيايي و آثار و ذخاير طبيعي را شامل ميشود.