گردشگری روستایی در سالهای اخیر به عنوان عاملی مهم در تحول و توسعه ی نواحی روستایی مورد توجه قرار گرفته است. بسیاری از فعالیتهای اقتصادی روستایی طی دهه های اخیر دچار افول شدید شده و سطح درآمد و اشتغال در فعالیتهای کشاورزی سنتی، به ویژه درآمد سرانه روستائیان، تا کمتر از میزان متوسط درآمد سرانه ی کشور کاهش یافته است. از سوی دیگر، افزایش نرخ بیکاری و در نتیجه خروج نسل جوان و افراد دارای تحصیلات بالاتر از اجتماعات روستایی، بافت و ساختار نواحی روستایی را به خطر انداخته است. بنابراین گردشگری، نه تنها به عنوان یک ابزار بالقوه برای تغییر این وضعیت، بلکه یکی از عناصر جدایی ناپذیر راهبرد توسعه ی روستایی شناخته شده است. به گونه ای که امروزه در بسیاری از نواحی روستایی، گردشگری از حالت انفعالی به عاملی پویا و موثر بر تغییرات و کنترل چشم انداز اجتماعات روستایی تبدیل شده است.
این مقاله ابتدا به مفاهیم توسعه پایدار و درآمدهای پایدار پرداخته، سپس صنعت گردشگری روستایی را به عنوان یکی از درآمدهای پایدار روستائیان و مدیریت روستایی معرفی و مشکلات و چالشهای پیش روی این صنعت پردرآمد را بررسی و به ارائه راهکارها و راهبردهای موثر در توسعه این صنعت پرداخته است.