همانطور كه مستحضر هستيد امروزه در دنيا نگاه از جنبه فيزيكي به جنبه مجازي بسرعت در حال تغيير و دگرگوني است و دولتها ، سازمانهاي عريض و طويل،راههاي هوايي و زميني، بزرگراههاي، پلها و خلاصه هر مفهوم فيزيكي به يك مفهوم جديد و با يك پيشوند الكترونيك بسرعت در حال گذار مي باشد بعنوان مثال دولته به دولت الكترونيك، آموزش به آموزش الكترونيك، سلامت به سلامت الكترونيك و ... تغيير يافته و متاسفانه در كشور ما بدلايل متعدد كه مهمترين آن عدم تغيير در نگرش افراد ! و عدم قرار گرفتن در برج شيشه اي جهان (اين مفهوم جاي دهكده جهاني را نيز گرفته) نتوانسته در بكارگيري مفهوم جديد وضعيت مطلوبي را بدست آورد. لذا در دنياي كنوني فناوري اطلاعات و ارتباطات از ابزار به زيرساخت تغيير شكل داده و حتي بعنوان يك زيرساخت و علم مادر براي ساير زيرساختها بشمار مي رود كه تشريح اين موضوع از حوصله اين نوشته خارج است. بنابراين امروزه از فناوري اطلاعات و ارتباطت بعنوان يك زير ساخت ياد مي شود كه قابليت ساز توسعه همه جانبه در ابعاد سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي مي باشد و تاثيرات آن بر كسي پوشيده نيست. با توجه به موارد فوق هر مجموعه اي وظايفي را عهد دار مي باشد كه در بخش دولت الكترونيك كه همان تغيير شكل دولت به دولت الكترونيك مي باشد. با عنايت به اينكه توسعه و استقرار دولت الكترونيك در كشور بصورت متوازن رشد نيافته و اين مهم در وضعيت مطلوب نمي باشد كه در اين مقاله بخشي از موانع توسعه و راهكارهاي حل موانع مطرح گرديده لذا بايستي براي تحقق كامل دولت الكترونيك در قالب برنامه هاي كوتاه مدت، ميان مدت و بلند مدت درجهت رفع مشكلات نظام اداري و دستيابي به اهداف عالي نظام اقدام نمود تا بتوان دولت الكترونيك را بطور كامل و متوازن در كشور اجرايي و عملياتي نمود.