گردشگری مسیری جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع است بطوریکه مورد توجه اکثر کشورهای جهان قرار گرفته است از جمله شاخه های صنعت گردشگری، اکوتوریسم می باشد که سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که منجر به حفظ محیط زیست شده و باعث بهبود در کیفیت زندگی مردم محلی می شود، لذا مراقبت از محیط زیست لازمه ی یک سیاست فرهنگی است بنابراین بهترین روشها باید برای آن بکار گرفته شود تا بهره برداری اصولی و معقولانه ای از منابع طبیعی صورت پذیرد. هدف مقاله حاضر ارزیابی نقاط قوت و ضعف گردشگری سبز (اکوتوریسم) در ایران و جهان می باشد و روش تحقیق بصورت توصیفی و تحلیلی و با استفاده از اسناد کتابخانه ای انجام گرفته است. نتایج بیانگر این است، استفاده از افراد محلی و آموزش در خصوص استفاده بهینه از منابع طبیعی همچنین توجه به آثار مثبت و منفی اکوتوریسم می تواند در حفظ محیط زیست و منابع طبیعی و افزایش گردشگران موثر باشد.