وجود زمینه ها و ظرفیت های بالای توسعه در مناطق ساحلی و نگرانی های بیش ازحد جوامع بین المللی در خصوص تخریب زیست محیطی سواحل و همچنین گرایش فراوان فعالان اقتصادی به سمت حوزه های ساحلی ، این سوال را درذهن اندیشمندان و برنامه ریزان توسعه اقتصادی تداعی می کند که چگونه می شود برنامه درستی رابرپایه مولفه ها یاد شده برای توسعه مناطق ساحلی پیدا کردکه انجام آن نیز منطبق بر معیارهای توسعه پایدار باشد، راه حل این سوال را می توان در شناسایی درست و بهره مندی اصولی از ظرفیت های موجود در سواحل با استفاده از مشارکت مردمی جستجو کرد . ازجمله ظرفیتهای موجود در سواحل وجود بستر مناسب برای سرمایه گذاری درجهت توسعه گردشگری و استقرارسازمان های مردم نهاد مثل تعاونی های مرزنشینان در این مناطق می باشد که با دارا بودن سرمایه اولیه کافی و عضویت حد اکثری ساحل نشینان درخود می توانند با ورودشان درفعالیت های اقتصادی سواحل ، اوج مشارکت مردمی را نیز بدنبال داشته باشند که با تجمیع این ظرفیتها با راهبرد های جدید نهاد های دولتی درزمینه الویت دادن به مباحث گردشگری سواحل نظیر ارائه تسهیلات ویژه برای این امر، می توان چشم انداز روشنی را با تدوین یک برنامه ریزی کارآمد مبتنی بر معیارهای توسعه پایدار برای توسعه اقتصادی سواحل متصور بود. در این تحقیق با استفاده از روش میدانی ، اسنادی ( تنظیم پرسشنامه و ...) و لزو ما جمع آوري داده های محيطي و تعاريف متغيرهای موجود ، مرتبط با نقطه نظرات ذینفعان درمحدوده مورد مطالعه (بخش مرکزی سواحل استان گیلان)سعی شده است تا مشخص گردد اولا دیدگاه عمومی ساحل نشینان نسبت به وضعیت فعلی و ظرفیت های موجود درمناطق ساحلی چگونه است و ثانیا کدام الگوی توسعه ای و با چه روشی منطبق با رویکردهای اجتماعی موجود بوده و از مقبولیت و ضریب موفقیت بالاتری برخوردار می باشد .