فضاي سبز شهري، بخشي از فضاهاي باز شهري است كـه عرصـه¬هـاي طبيعـي يـا مـصنوعي آن، تحـت اسـتقرار درختـان، درختچه¬ها، گلها، چمنها و ساير گياهاني است كه براساس نظارت و مديريت انسان، با در نظر گرفتن ضوابط، قوانين و تخصصهاي مرتبط به آن، براي بهبود شرايط زيستي، زيستگاهي و رفاهي شهروندان و مراكز جمعيتي غير روستايي، حفظ، نگهداري و يـا احـداث مي¬شوند. طراحي فضاي سبز ، به منزله¬ي تخصصي حرفه¬اي است كه مواردي همچون: تحليل، برنامه¬ريزي، طراحي، مديريت و نظارت بـر محيطهاي طبيعي و انسان ساخت را در بر مي¬گيرد. متخصصان اين رشته، در همكاري با ساير حرفه¬ها از جمله معماري، برنامه¬ريزي شهري و مهندسي عمران، مي¬توانند ايفا كننده¬ي نقش مهمي در حمايت از محيط زيست باشـند و ايـن كـار را بـا طراحـي و اجـراي پروژههايي به منظور برآوردن نيازهاي انساني و زيست محيطي انجام دهند. ویژگی¬های فضای سبز در شهر شامل 1: ویژگی¬های بصری درختان در ساختمان منظر شهری، 2: ویژگی¬های زیست محیطی درختان در سیستم شهری 3: ویژگی¬های اجتماعی فضای سبز در شهر 4: ویژگی¬های عملکردی در معماری شهری می¬باشد. براي بررسي و شناخت وضعيت موجود يك محدوده از زمين كه به كاربري فضاي سبز اختصاص داده شده است، لازم اسـت كـه عوامل و نيروهاي تاثيرگذار بر فرآيند برنامه ريزي در چهار زمينه¬ي شناخت ساخت اكولوژيك منطقه، شناخت كيفيت محيطزيست، شناخت محيط اجتماعي و اقتصادي منطقه و شناخت ساختار و ويژگيهاي سيماي محيط، مورد توجه قرار گيرند. عوامل موثر در طراحي فضاي سبز تغييرات طرح، پس از طراحي و اجرا، نحوه¬ي بيان زمان در طرح و سازماندهي فضايي مكانها و فعاليتها می¬باشد. اصول طراحی فضای سبز شامل ویژگیهای بصری در گیاهان، اصول و قوانین زیباشناختی و اصول طراحی فضا را شامل می¬باشد.