هدف از اجرای پژوهش مروری حاضر، بررسی رهبری تحول گرا، خلاقیت کارکنان و رابطه بین آنها در ادبیات موضوع می باشد. در شرایط محیطی پویای امروزی، که به صورت روزافزونی دچار تغییر و تحول است، داشتن کارکنان خلاق، به یکی از نیازهای اصلی سازمان ها برای بقا و موفقیت تبدیل شده است. کارکنانی که با ایده های خلاقانه خود ایجاد کننده مزیت های رقابتی پایدار برای سازمان ها بوده و شرایط را برای پیشرفت آن فراهم نمایند. اما در این بین یکی از مهمترین عوامل و زمینه های بروز خلاقیت در کارکنان، نوع و سبک رهبری موجود در سازمان است و نقش رهبری تحول گرا به دلیل ایجاد تحولات اساسی در سازمان مهم تر از دیگر سبک های موجود رهبری است. این رهبران با بیان انتظارات خود، تحسین عملکرد خوب کارکنان، بروز رفتار منصفانه و اخلاقی و همچنین تحریک و الهام بخشی افراد می توانند باعث ایجاد احساس تعلق و دلبستگی به کار شده و در نهایت موجبات ایجاد امنیت روانی فرد را تامین نمایند. رهبران تحول گرا این توانایی را دارند تا افراد را به سطح خودشکوفایی رسانده تا از تمامی ظرفیت های فکری و خلاقانه خود استفاده نمایند، آنها همچنین با ایجاد اعتماد به نفس، انگیزه های درونی و تلاش های خلاقانه، از نوآوری، رشد شخصی و روابط اجتماعی بین کارکنان پشتیبانی و حمایت می نمایند.