نيروگاههاي توليد پراكنده داراي ظرفيت توليدي از چند كيلو وات تا 10 مگاوات هستند كه جهت توليد انرژي الكتريكي در نقاط نزديك به مصرف كنندگان به كار مي روند. از انواع آنها مي توان به سلول هاي خورشيدي ، پيل هاي سوختي ، ميكرو توربين ها ، نيروگاههاي بادي و ... اشاره كرد . چنانچه اين نيروگاه ها به شبكه متصل شوند ،اثرات مختلفي روي شبكه از جمله كاهش تلفات شبكه ، بهبود پروفيل ولتاژ و افزايش قابليت اطمينان شبكه خواهند داشت . عدم جايابي مناسب نيروگاه هاي توليد پراكنده در شبكه باعث افزايش تلفات و بالا رفتن هزينه هاي توليد و انتقال انرژي مي شود. بنابراين لازم است با روش هاي بهينه سازي ،جايابي اين نيروگاه ها در شبكه انجام گيرد؛ بدين ترتيب كه تعداد نيروگاههاي توليد پراكنده ،محل نصب و ظرفيت آنها چنان تعيين شود كه بيشترين كاهش تلفات شبكه با در نظر گرفتن قيود مسأله به وجود آيد .
در اين پروژه از روش الگوريتم ژنتيك در بهينه سازي مسأله استفاده شده است . پس از استخراج فلوچارت اين روش در جايابي بهينه نيروگاه هاي توليد پراكنده ،برنامه هاي كامپيوتري تهيه شده و اين برنامه روي شبكه 45 شين IEEE پياده سازي و اجرا شده است. نتايج بدست آمده از چند بار اجراي برنامه ،با يكديگر مقايسه شده و مزايا و معايب آن بيان شده است.