با پسروی¬آب دریاچه اورمیه، یکی از مشکلات جدی این¬امر، تهدید اراضی¬زراعی حاشیه دریاچه به شور شدن خاک¬ها می¬باشد؛ به نحوی¬که با خشک ¬شدن آب دریاچه، نمک¬های به¬جا مانده از تبخیر آب، به طرق گوناگونی می¬تواند به خاک¬های اراضی زراعی حاشیه این دریاچه اضافه شود. به¬منظور بررسی میزان شوری¬خاک و ارائه راهکار جهت مدیریت ویژه، از اراضی زراعی شهرستان شبستر، نمونه¬برداری به صورت شبکه منظم در 520 نقطه و از عمق 30-0 سانتی¬متر سطح خاک انجام و نمونه¬ها جهت تجزیه پارامتر ECe به آزمایشگاه خاک ارسال شدند. برای تهیه نقشه شوری¬خاک با استفاده از داده¬های به¬دست آمده، نرم افزار Arc GIS(Ver 10.2) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می¬دهد میزان ECeخاک¬ها مابین 68/37-47/0 دسی¬زیمنس بر متر متغیر می¬باشد. بر اساس نقشه شوری¬خاک، خاک های منطقه مورد مطالعه در 5 کلاس محدوده شوری 4-47/0 (S0)، 8-4 (S1)، 16-8 (S2)، 32-16 (S3)و 68/37-32 (S4) دسی¬زیمنس بر متر قرار گرفتند که تنها 1/29 درصد اراضی در کلاس شوری S0 (بدون محدودیت) می¬باشند. مطالعات نشان می¬دهد که در صورت عدم استفاده از مدیریت¬ها و راهکار¬های ویژه برای مقابله با افزایش شوری خاک¬ها و استفاده بهینه از اراضی شور، بسیاری از این اراضی زراعی در سال های نه¬چندان دور غیر قابل کشت و زرع خواهند شد که به¬این منظور در این تحقیق سعی شده با تهیه نقشه شوری¬خاک نسبت به استفاده حداکثر از اراضی شور و جلوگیری از روند صعودی فراگیری شوری اقدام کرد.