امروزه دستیابی به امنیت و توسعه پایدار شهری نیازمند شناخت صحیح و برنامه‌ریزی مناسب در سطح ملی و منطقه ای است.برنامه ریزی در زمینه توسعه و امنیت شهری قابل توجهی است که نگاه مسئولان و محققان را به خود جلب کرده است.توسعه و امنیت تاثیر متقابل بر همدیگر دارند که هرگونه فعالیت و اقدام در فرایند پژوهش توسعه تاثیر مستقیمی بر امنیت می گذرد و برعکس.مناطق مرزی سهیلی به لحاظ شاخص‌های اقتصادی اجتماعی و امنیتی به گونه‌ای که باید از توسعه و امنیت پایدار برخوردار باشند نیستند. همین امر موجب شده است که نگاه مسئولان در این زمینه بیش از پیش افزایش یابد. در پژوهش حاضر استان مازندران نمونه مورد مطالعه بوده است که در آن تعداد شش شهر ستان دو تا از غرب و دو تا از شرق و همچنین دو تا از مرکز مورد مطالعه قرار گرفته است که به لحاظ شاخص‌های معرفی شده و با استفاده از مدل واسپاس شهر بابلسر از اولویت بالاتری برخوردار است که بر این منوال با استفاده از مدل سوات ضعف و قوت‌ها و فرصت‌ها و تهدیدهای این شهر شناسایی شده و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است که مسئولان سعی بر توجه روز افزون این شهر و توسعه پایدار این شهر را دارند.