دین مبین اسلام به رشد و توسعه جوامع توجه بسیار دارد. در عصر حاضر یکی از راه های دست یابی به توسعه توجه به صنعت توریسم است. درکنار توجه به الزامات گردشگری از دیدگاه قرآن ، توجه به نقش زمان و مکان در احکام اسلامی و دستورات دینی ضرورتی در خور توجه است.از یک سوقرآن کریم در لوای نگاه دو بعدی و توامان به زندگی دنیوی و اخروی انسان به بیان اهمیت سیر و سفر با هدف عبرت آموزی،دست یابی به معرفت و ترویج فرهنگ اسلامی پرداخته است و از سویی دیگراهداف و نتایج فردی و اجتماعی ونیزآداب سفر درقالب روایات مختلف و متعدد بیان شده است. مقاله پیش رو کاوشی درآیات و روایات اسلامی به منظوربررسی و شناخت نگاه شریعت اسلام به پدیده سیر و سفر و گردشگری است. این پژوهش که از ماهیتی توصیفی و کیفی برخوردار است بر پایه مطالعه اسناد و جستجو در پژوهش های پیشین صورت گرفته و نیز روش تحلیل محتوای متن انجام گرفته است.یافته های تحقیق نشان می دهد دین اسلام گردشگری را به مثابه ابزاری برای رشد فردی و اجتماعی انسان و جامعه اسلامی دانسته و از آن به عنوان روشی برای دست یابی به شناخت جهان خلقت و معرفت حقیقی و عبرت آموزی به منظور دست یابی به سعادت در دنیا و آخرت یاد کرده است.هم چنین بهره مندی کشورهای اسلامی از منافع اقتصادی ،تعامل بیشتر میان مذاهب و ملت های مختلف،افزایش قابلیت توسعه زندگی مسالمت آمیز و به تبع آن افزایش صلح در سطح جهان از دیگر آثار توسعه گردشگری برمبنای ارزش های اسلامی است.