گردشگري يا همان توريسم ، امروزه يكي از سريعترين صنايع در حال رشد دنيا و ابزاري براي افزايش درآمد ملي كشورهاي جهان به حساب مي آيد. در اين صنعت يكي از جذاب ترين و شايد جديدترين آنها، گردشگري روستايي است كه اخيراً مورد توجه بسياري از كشورهاي جهان قرار گرفته است. امروزه بسياري از سياست گذاران و برنامه ريزان، گردشگري را به مثابه ابزاري براي ثبات اقتصادي و توسعه براي جوامع روستايي مي دانند و صنعت گردشگري روستايي را بايد همانند لبه هاي تيز يك تيغ بدانيم كه اگر صحيح و بر اساس اصول و نظم، توسعه و گسترش نيابد، نه تنها به عمران و اصلاح مناطق روستايي كمك نخواهد كرد بلكه اثرات مخرب و جبران ناپذيري را بر بخش هاي اجتماعي، اقتصادي ، طبيعي، زيست محيطي و... جوامع روستايي و نهايتاً كل جامعه برجا خواهد گذاشت. از بعد فرهنگی و گردشگری نیز صنایع دستی بخشی از صنعت گردشگری است، که در همه مناطق ایران وجود دارد؛ در گستره جهانی شدن صنایع دستی می تواند با ایجاد رابطه پویا و خلاق بین طبیعت، انسان، دانش و فرهنگ یک منطقه با گردشگران جریان جدیدی را در آینده برای ارتقا گردشگری و توسعه پایدار اقتصادی و حفظ و اشاعه ارزش های فرهنگی ایجاد کند. در این میان، گردشگری روستایی جزئی از صنعت گردشگری است که می¬توان نقش عمده¬ای در توانمندسازی مردم محلی و تنوع -بخشی به اقتصاد از طریق رونق صنایع دستی و صنایع بومی ¬_ محلی با سایر بخش¬های اقتصادی ایفا نماید. توسعه اجتماع محل هاي می تواند ظرف مناسبی براي حرکت جدید تزریق توسعه یا به عبارت صحیح همراه کردن و شکوفا کردن توسعه را فراهم کند و مشارکت آگاهانه روستاییان را در فرآیندهایی که زندگیشان را شکل می دهد، از جمله گردشگري برانگیزاند. استان سیستان و بلوچستان با داشتن خرده جاذبه هاي ناب و متنوع و روستاهاي بکر که داراي فرهنگ بومی ویژه اي می باشند می تواند یکی از قطب هاي جذب گردشگر باشد، اما توسعه گردشگري و رشد اقتصادي روستاهاي استان نیاز به ایجاد زیرساخت هاي مناسب دارد. ماهيت صنعت گردشگري ايجاد اشتغال و درآمد، متنوع سازي اقتصاد، مشاركت اجتماعي و استفاده از منابع محلي است. از آنجا كه بخش اعظم مشكلات عقب ماندگي و توسعه نيافتگي روستايي نيز به فقدان اين صنعت برميگردد، گردشگري روستايي با حل مسائل و مشكلات فوق ميتواند به توسعه روستايي كمك نمايد. هدف از انجام این پژوهش بررسی و تحلیل نقش صنایع دستی بومی _ محلی در توسعه گردشگری روستایی است. این پژوهش از نظر ماهیت، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها، توصیفی _ تحلیلی با استفاده از مطالعات کتابخانه ای است. همچنین رشد و صنایع دستی، در بهبود و توسعه صنعت گردشگری نقش بسیار بالایی دارند و شاخص های حمایتی و مهارت_ارتباطی در صنایع دستی، همبستگی مثبت و معناداری با توسعه گردشگری روستایی دارند. نتایج پژوهش نشان داد که بین تنوع جاذبه هاي گردشگري در مناطق روستایی و تقاضا و انگیزه سفر، رابطه مستقیمی وجود دارد و توسعه جوامع محلی استان سیستان وبلوچستان با توجه به ویژگی هاي محیطی وابستگی شدیدي به صنعت گردشگري دارد.