در ایران، هر قوم با هر لهجه و زبانی آداب و رسوم مربوط به خود را دارند که در واقع بیانگر ارزشها، عقاید، افکار، احساسات و فرهنگ آن قوم می باشد. اشعار و سروده ها، بخشی از این آداب و رسوم به شمار می¬آیند. قوم بویراحمدي مقیم در شهر یاسوج و اطراف آن که یکی از اقوام ایرانی است، اشعار و سرودههاي خاص خود را دارد. هدف اصلی این مقاله، بررسی اشعار مربوط به مراسم هاي عزاداري در این منطقه (یاسوج) است که با روش کتابخانهاي ، میدانی و توصیفی –تحلیلی جمع آوري شده اند. در شهر یاسوج، اشعاري که در مراسمهاي عزاداري خوانده میشوند را شروه ((شربه)) میگویند. شروه آهنگی غم انگیز است که بیشتر توسط زنان خوش صدا وآشنا با این سرودهها خوانده میشود. در شروه ((شربه))، مفاهیمی استفاده می شود که مربوط به ویژگیهاي فرد متوفی از جمله: ویژگیهاي ظاهري، اخلاقی، موقعیت شغلی، اجتماعی و ... می باشد در این مقاله سعی شده است واژه شروه، آیین هاي شروه خوانی، سرایندگان، قالب شروه و تقسیم بندي انواع شروه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.