طبق تعاریف قانون مدنی ، فقه امامیه و فقه عامه از نکاح منقطع ( ازدواج موقت ، صیغه ) ؛ در این نوع عقد ، زن و مرد با هم توافق می نمایند تا برای مدت معین و محدودی زن و شوهر باشند و همچنین مرد متعهد می گردد که مهری را به زن بپردازد و زن نیز در ازای آن ، مکلف و متعهد می گردد که رابطه زناشویی خود را برای مدت زمانی که توافق نموده اند ادامه دهد و با سپری شدن مدت موردنظر آنها ، رابطه زناشویی آن دو نیز خاتمه پیدا می کند .ویژگی های دیگری نیز در قانون مدنی و فقه ، برای پیوند زناشویی موقت ( نکاح منقطع ) بدین گونه بیان شده است که : 1- رابطه توارث فیمابین زن و مرد راه ندارد و زن و مرد از یکدیگر ارث نمی برند . 2- مرد تکلیفی در پرداخت نفقه ندارد . 3- طلاق در ازدواج موقت راه ندارد ، و انحلال و پایان یافتن این نوع عقد ، از طریق اتمام مدت توافق شده ، و یا بذل و بخشش مدت باقیمانده از جانب شوهر است و 4- مدت و مهریه باید معلوم و مشخص باشد و مشخص نبودن آن منجر به بطلان عقد است .افزون بر این ، با استناد به آیات و روایاتی که در فقه بیان شده است ، نتیجه ی حاصل از این پژوهش ، مشروعیت و جواز نکاح منقطع می باشد .