در اروپا، شکنجه از زمان‌های دور در قرون وسطی به مقاصد قضایی و قانونی برای حرف کشیدن از افراد خاص(گرفتن اعتراف) (برای مثال برده ها) تحت شرایط خاص (برای مثال به‌ویژه در مواردی که شواهد و مدارک مهمی وجود داشت) شناخته شده بود. در عمل، کاربرد آن هر چه بوده باشد، از قرن 19 میلادی در بسیاری از کشورها ممنوع شده است. استفاده سیاسی نازی‌های آلمانی از شکنجه علیه شهروندان خودشان که به عنوان مخالف شناخته شده بودند، منجر به آگهی جامعه بین المللی در مورد شکنجه شد. دقیقاً همانند موردی که استبداد بی رحمانه رژیم، منجر به ایجاد زمینه برای حقوق بشر شد، تا این حقوق از قلمرو داخلی دولت‌ها منفک شود، از این‌رو، به کسانی که احتمال داشت یک تهدید قلمداد شوند این اطمینان داده شد که حق مصونیت از شکنجه یک حق از حقوق بشر است. بنابراین، در توضیح ماده‌ی 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر می‌خوانیم«هیچکس نباید مورد شکنجه یا رفتارهای ظالمانه، غیر انسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد».