منظور ازرهنمودهای رهبری آن دسته از بیانات ایشان است که در مجامع رسمی و غیر رسمی خواه دیدار با اقشار مختلف مردم یا کارگزاران نظام و یا به صورت مکتوب در نامه های خصوصی و دستورهای اداری نمود پیدا می¬کند. اما آنچه مهم جلوه می¬کند این است که عرف اساسی به آن رفتار حقوقی دلالت می¬کند که عنصر تکرار در آن متجلی باشد در این مقاله به این پرسش پاسخ داده می¬شود که اینگونه فرامین رهبری با توجه به تعریف عرف اساسی آیا می¬تواند در این دایره بگنجد؟ پس از بررسی این امر که رهنمودهای رهبری چه جایگاهی در نظام حقوق اساسی ایران (حکم حکومتی یا حکم ارشادی) دارد در مقام پاسخ به این سوال هستیم که اگر رهنمودها و بیانات به عنوان حکم حکومتی تلقی شود باید از چه ماهیت حقوقی برخوردار باشد و آیا برای آنکه رهنمودها¬ی رهبری در میدان اجرا به کار آید و به آن عمل شود نیاز است که در قالب قانون مصوب مجلس یا مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام در آید یا اینکه به صرف بیان رهنمودها توسط رهبری، کارگزاران نظام و مسئولان ذی¬ربط ملزم به تبعیت از آن هستند یا خیر؟