به منظور برآورد و مقایسه میزان فرسایش در چهار کاربری مرتع، مناطق بایر، کشاورزی، مناطق مسکونی و همچنین بررسی فرسایش در11 تیپ مرتعی حوزه آبخیز دلیچای از نرم افزار InVEST3.3.2 استفاده شد. در این تحقیق ابتدا اطلاعات ورودی مورد نیاز مدل که شامل نقشه‌های مدل رقومی ارتفاع، فرسایندگی باران، فرسایش پذیری خاک، کاربری اراضی، پوشش گیاهی و مرز حوضه آبخیز می¬باشد، با کمک گرفتن از نرم افزار GIS تهیه و در قالب نقشه‌هایی رستری به مدل وارد شدند. نتایج حاصل از اجرای مدل نشان داد که در بین چهار کاربری، مناطق بایر به دلیل کمبود پوشش گیاهی حساسیت بیشتری نسبت به فرسایش داشته است و در بین تیپ‌های مرتعی، تیپ Perennial grasses +Astragalus.go به دلیل داشتن سیستم ریشه‌ای سطحی قابلیت کمتری نسبت به جذب و نفوذ آب در خاک داشته و افزایش رواناب در آن موجب افزایش فرسایش شده است در صورتی که در گیاهان بوته‌ای به دلیل دارا بودن سیستم ریشه‌ای قوی و تاج پوشش گسترده کمترین میزان فرسایش اتفاق می‌افتد. همچنین مشخص شد که بالا بودن اثر فرسایندگی باران نیز نقش مهمی در تشدید فرسایش داشته است. از این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که ابزار InVEST3.3.2 با استفاده از حداقل اطلاعات ورودی، نتایج با کارایی بالا به استفاده کننده ارائه می‌دهد و یافته‌های حاصل از آن به درک اطلاعات مدیران برای تصمیم گیری مناسب در مورد کاربری‌های مختلف کمک می‌کند.