با افزایش رشد و توسعه در مناطق روستایی تخریب منابع طبیعی به یکی از نگرانی‌های اصلی امروز تبدیل شده است. اعتبارات خرد یکی از این موضوعاتی است که نهادهای تأمین مالی خرد را، به یک رابط کلیدی برای رسیدگی به برخی از این نگرانی‌ها تبدیل کرده است. با این حال، نهادهای تأمین مالی خرد در مدیریت زیست محیطی مهم است بنابراین، با توجه به اثرگذاری اعتبارات خرد بر بعد زیست محیطی، این پرژوهش به دنبال ارزیابی تقش اعتبارات خرد بر شاخص زیست محیطی خانوار در چارچوب نظری می‌باشد. داده‌های این پژوهش از توزیع و تکمیل پرسشنامه از 309 خانوار روستایی شهرستان تربت‌جام در سال 1396 فراهم شده است. برای دستیابی به اهداف پژوهش از الگوی جورسازی براساس نمره تمایل و الگوریتم بوت‌استرپ بهره گرفته شد. نتایج الگوی پروبیت نشان داد، متغیرهای سن، سابقه سرپرست خانوار و پس‌انداز، احتمال دسترسی به اعتبارات خرد را کاهش می‌دهند. همچنین متغیرهای تجربه شوک، سطح زیرکشت، دسترسی به خدمات ترویج و تعداد حامیان خانوار، احتمال دسترسی به اعتبارات خرد را افزایش می‌دهند. همچنین نتایج الگوی جورسازی براساس نمره تمایل و الگوریتم بوت‌استرب نشان داد، اعتبارات خرد اثر منفی بر شاخص زیست‌محیطی داشته است. به عبارت دیگر، خانوار دریافت‌کننده اعتبارات خرد به‌طور متوسط 71/30 درصد بیشتر نسبت به خانوار غیر دریافت‌کننده محیط‌زیست را تخریب کرده‌اند. افزون براین، حد بالا و پایین فواصل اطمینان برای توزیع‌های مختلف شاخص زیست‌محیطی به ترتیب 78/2- تا 97/2- و 76/4- تا 79/4- برآورد شده است.