یکی از صفات مطلوب انگورهای رومیزی بی دانگی آنها می باشد. اما نتیجه بی دانگی کوچک ماندن حبه های انگور است. به همین دلیل افزایش عملکرد در این قبیل انگورها با افزایش سطح پلوئیدی ضروری به نظر می رسد. افزایش سطح پلوئیدی در انگور با هدف افزایش اندازه حبه ها و کیفیت و بازاریابی بهتر انجام می شود. با هدف دستیابی به بهترین غلظت و زمان مصرف کلشی سین بر القای تتراپلوئیدی در انگور قرمز بی دانه آزمایشی در ایستگاه تحقیقات باغبانی کهریز ارومیه انجام شد. تشخیص تفاوت ها به دنبال انجام تیمارها بررسی تغییرات مرفولوژیکی و آناتومیکی انجام شد. در اواخر زمستان قلمه از شاخه های تیمار شده با کلشی سین در غلظتهای 9/0 و 1/1 % در دو زمان مصرف 72 و 96 ساعت در سال گذشته با شاهد (عدم تیمار با کلشی سین) تهیه شد. قلمه ها در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی 5 تیمار در 4 تکرار کشت شدند. اتوتتراپلوئیدی قبلا با تست سیتوژنتیکی در نمونه های تیمار شده اثبات شده بود و نمونه های شاهد دیپلوئید بودند. 60 روز پس از ریشه زایی قلمه ها و رشد شاخه ها نمونه برداری از برگ ریشه و شاخه انجام شد و تفاوتهای آناتومیکی و مرفولوژیکی نمونه ها در تیمارهای 5 گانه بررسی گردید. همچنین مطالعات تغییرات در سلول های مختلف خصوصا روزنه ها و پارانشیم نردبانی انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری تجزیه واریانس شده و مقایسات میانگین داده ها انجام شد. نتایج نشان داد که تغییرات در اندازه طول و عرض روزنه ها، اندازه روزنه ها، سطح برگ و رشد شاخه و وزن ریشه در تتراپلوئیدها نسبت به دی پلوئید ها متفاوت بودند. همچنین تغییرات آناتومیکی در اندام های رویشی در تتراپلوئیدها نسبت به دی پلوئیدها کاملا متفاوت بوده و از نظر ابعاد و اندازه و برخی صفات دیگر سلول های بافت ها با هم تفاوت دارند.