در مناطق خشک که میزان بارندگی سالیانه معمولا کم است به ‌علت عدم شسته شدن طبیعی مواد، مقدار نمک زیاد می‌باشد. افزایش مقدار نمک در خاک، شور شدن یا شوری خاک گفته می‌شود. شوری خاک در این مناطق استفاده از اراضی را به منظور کشاورزی با مشکل روبرو می‌سازد و رشد گیاه در این شرایط کاهش می یابد. در این پژوهش تأثیر گونه کهور ایرانی بر شوری خاک منطقه حفاظت شده مهروییه جیرفت در دو عمق 30-0 و 50-30 سانتی‌متری مناطق تیمار و شاهد با روش IDW مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان داد شوری خاک منطقه تیمار و شاهد دارای اختلاف معنی‌دار بوده و توده گیاهی کهور بر این پارامتر اثر گذاشته است. اثر عمق در منطقه تیمار معنی‌دار گردید اما در منطقه شاهد معنی‌دار نشد. خاک سطحی نسبت به عمقی شوری بیشتری دارد که علت آن را می‌توان شیب منطقه و تجمع املاح در خاک سطحی دانست. در نتیجه می‌توان گفت این گونه از قابلیت اصلاحی خوبی در زمینه کاهش شوری برخودار است.