پژوهش حاضر با هدف شناسایی روش‌های ایجاد انگیزه در کشاورزان جهت تشکیل و فعالیت در نهادهای مشارکتی مدیریت آب در شهرستان رامشیر صورت گرفته است. روش پژوهش ازلحاظ هدف كاربردي و ازلحاظ شيوه گردآوري داده‌ها توصيفي می‌باشد. جامعه آماری در این پژوهش مشتمل بر 4500 کشاورز این شهرستان بوده، که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 354 نفر تعیین و به روش تصادفی ساده پرسشنامه بین افراد توزیع گردید و درمجموع 354 پرسشنامه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. روایی پرسشنامه با نظر اساتید و خبرگان مورد تأیید قرار گرفت و روش آلفای کرانباخ نیز نشان داد پرسشنامه‌ها از قابلیت اعتماد یا پایایی مطلوب برخوردار است. از نرم‌افزار spss برای تجزیه‌وتحلیل استفاده شد ضريب همبستگي اسپیرمن برای بررسی فرضیه‌های ارتباطی و آزمون من‌وایت‌نی برای بررسی فرضیه‌های اختلافی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین متغیرهای میزان فعالیت، انگیزه و آگاهی، اعتماد کشاورزان به همدیگر، اعتماد کشاورزان به دولت، عضویت در گروه‌های ثانوی، فرهنگ نوآورانه، میزان دسترسی به منابع، میزان استفاده از منابع اطلاعاتی، حمايت خانواده و نیز متغیر سطح تحصيلات با مشارکت کشاورزان در نهادهای مشارکتی مدیریت آب رابطه مثبت و بین میزان مالکیت زمین با مشارکت کشاورزان در نهادهای مشارکتی مدیریت آب رابطه منفی و معناداری وجود دارد ولی بین سن و میزان سابقه كار کشاورزان با مشارکت کشاورزان در نهادهای مشارکتی مدیریت آب رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین مشارکت کشاورزان شهرستان رامشیر در نهادهای مشارکتی مدیریت آب برحسب محل سکونت، عضويت در تعاوني، جنسیت و وضعیت تأهل معناداری وجود دارد ولی بین مشارکت کشاورزان شهرستان رامشیر در نهادهای مشارکتی مدیریت آب برحسب بومی بودن اختلاف معناداری وجود ندارد. تحلیل رگرسیون متغیرها نیز نشان داد که مجموع متغیرهای عضویت در تعاونی، وضعیت تأهل، میزان تحصیلات، میزان مالکیت زمین، میزان فعالیت کشاورزان، اعتماد کشاورزان به همدیگر، اعتماد کشاورزان به دولت، حمایت خانوادگی، میزان عضویت کشاورزان در گروه‌ها، فرهنگ نوآورانه و دسترسی به منابع درمجموع 9/84 درصد از تغییرات متغیر وابسته‌ی تحقیق را تبیین می‌کنند (849/0 R2=).