برای دستیابی به یک سازه مقاوم و یکپارچه فولادی لازم است اعضای اصلی آن نظیر تیر و ستون به نحو مناسبی به یکدیگر متصل شوند تا بتوانند بهره وری موردنظر را تامین کنند . این یکپارچگی مابین اعضای اصلی را اتصالات تامین می کنند که به دو صورت پیچی و جوشی اجرا می شوند اما به دلیل دقت بیشتر و خطای کمتر در اجرای اتصالات پیچی ، این نوع اتصال مورد توجه می باشد و ساده ترین نوع بارگذاری در اتصالات پیچی حالتی است که ورق اتصال تحت کشش مستقیم باشد . یک اتصال ضعیف و نامناسب می تواند منجر به یک سری زوال های پی در پی و بنیادی در سازه فولادی گردد . از آنجا که زوال اعضای سازه ای خیلی کم اتفاق می افتد ، بسیاری از زوال های سازه ای ناشی از طراحی ضعیف اتصالات و یا ضعف در جزئیات اجرائی می باشد .
هدف اصلی این نوشتار آشنایی مقدماتی با پارامترهای مؤثر در طراحی اتصالات پیچی می باشد در این راستا پس از اشاره به کلیات و معرفی انواع پیچ ها ، نحوه بارگذاری و نیروهای اعمال شده به پیچ ها بیان شده، سپس مقاومت پیچ ها تحت اثر کشش مطرح می شود. پس از آن ابتدا مقاومت کششی را از طریق انجام آزمایشات محاسبه کرده و سپس آن را از طریق فرمول های آیین نامه (اتصالات در سازه های فولادی [نشریه 264 معاونت راهبردی]) محاسبه می نماییم.
در این پژوهش 16 نمونه اتصال با دو سوراخ با قطر 16 میلی متر جهت پیچ 14 میلی متری و یک سوراخ در انتهای ورق جهت اتصال به جک و در مواردی خروج از مرکزیت سوراخ ها مورد بررسی قرار گرفتند . شایان ذکر است که تمام قطعات با ورق37 ST و ضخامت 6 میلی متر و از یک نوع فولاد و آلیاژ مورد بررسی قرار گرفته است . همچنین یک نمونه از ورق و یک نمونه از پیچ با رده مقاومت 8.8 و نوع 20 M جهت به دست آوردن مشخصات مصالح تحت تست قرار گرفت.
نتایج آیین نامه با نتایج آزمایشات انجام شده مقایسه گردید و مشاهده شده که کل آزمایشات نمونه ها دارای خطاهای گوناگون و در جهت اطمینان آیین نامه بودند و با توجه به خروج از مرکزیت در برخی از نمونه ها و عدم وجود رابطه ای در خصوص خروج از مرکزیت در آیین نامه مشاهده شد که آیین نامه در حدود 80 % نوع شکست ها مطابق با نتایج آیین نامه بوده و مشاهده گردید که آیین نامه در جهت اطمینان عمل کرده است و فقط تعدادی از نمونه ها بر خلاف محاسبات آیین نامه شکسته شدند که آن هم میتوان در نوع مشخصات پیچ ، نوع ورق و تفاوت هایی در این راستا بیان کرد. در نهایت می توان این گونه نتیجه گیری نمود که مقادیر آیین نامه ها داری رواداری بیش از اندازه بوده که می توان آن ها را به دلیل در نظر گرفتن خطاهای در زمان ساخت و ساز دانست در صورتی که این امر می تواند منجر به هزینه اقتصادی مازاد برای پروژه شود.