به منظور بررسی عکس العمل عملکرد و درصد روغن ارقام آفتابگردان در زمان های متفاوت کاشت در منطقه سیستان، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۹۵- ۱۳۹۴ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زهک اجرا ‌شد. آزمایش براساس طرح اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد.
فاکتور اصلی شامل تاریخ کاشت در ۴ سطح شامل: اول بهمن، ۱۵ بهمن ، ۳۰ بهمن و ۱۵ اسفند ماه و فاکتور فرعی شامل ارقام و هیبرید های آفتابگردان در ۴ سطح شامل: محلی اصفهان، هیبرید آذرگل، هیبرید قاسم، هیبرید فرخ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تمامی صفات فنولوژیکی، قطر ساقه، قطر طبق، ارتفاع، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن و عملکرد روغن در تاریخ های مختلف کاشت دارای تفاوت معنی داری بودند. وزن هزار دانه، عملکرد دانه، صفات فنولوژیکی، ارتفاع، قطر طبق و قطر ساقه به طور معنی داری با تاخیر در کاشت کاهش یافتند. بطوریکه بیشترین عملکرد دانه با 80/3365 کیلوگرم در هکتار متعلق به تاریخ کاشت یک بهمن و کمترین عملکرد دانه با 22/2491 کیلوگرم در هکتار متعلق به 15 اسفند بود. اثر رقم در تمامی صفات معنی دار بود. رقم هیبرید فرخ با 90/3235 کیلوگرم در هکتار دارای بیشترین عملکرد دانه و محلی اصفهان با 14/2627 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد را دارا بود. اثر متقابل تاریخ کاشت و رقم بر تمامی خصوصیات فنولوژیکی، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و درصد روغن معنی دار، و بر قطر طبق، وزن هزار دانه و عملکرد روغن اثر معنی داری نداشت. رقم هیبرید قاسم در تاریخ کاشت یک بهمن با میانگین 59/49 درصد بیشترین و رقم محلی اصفهان در تاریخ کاشت یک بهمن با میانگین 15/40 کمترین درصد روغن مشاهده شد. بیشترین طول ارتفاع با میانگین 23/202 سانتی متر متعلق به تاریخ کاشت یک بهمن و رقم هیبرید قاسم می باشد. رقم فرخ در تاریخ ۱۵ اسفند با میانگین 53/112 سانتی متر کمترین ارتفاع را داشت.