با افزايش بدهي هاي زيست محيطي در اواسط دهه هفتاد ميلادي شركت ها ناگزير به افشاي زيان هاي وارد به محيط زيست شدند. اولين اقدام از سوي سازمان هاي تدوين كننده استاندارد در سال 1975 ازطرف هيأت تدوين استانداردهاي حسابداري انجام شده كه اين سازمان نشريه شماره پنج خود را تحت عنوان افشا و تعلق پذيري بدهي هاي احتمالي جهت كمك به شناسايي بدهي هاي مربوط به محيط زيست منتشر كرد. کانون توجه روش‌های حسابداری تنها به جنبه‌های اقتصادی‌ است.جنبه‌های زیست محیطی سیستم حسابداری،خصوصا دارایی‌های(منابع)طبیعی و نقصان‌پذیر،به عنوان حسابداری‌ سبز نامیده می‌شود.واژه‌ی سبز در 30 سال گذشته در ارتباط با مسائل زیست محیطی مختلف،خیلی زیاد استفاده شده است.در بسیاری موارد از این واژه برای نامیدن سازمان‌ها و ادارت استفاده‌ می‌شود.حسابداری سبز واژه‌ای کلی است که در برگیرنده‌ی‌ حسابداری محیط زیست،زیست بوم‌ها یا منابع طبیعی است.اما افزون بر این حسابداری محیز زیست نیز یک واژه‌ی کلی است زیرا به معنی هماهنگی ابعاد مختلف محیط زیست در سطوح بزرگ یا کوچک می‌باشد که در سطح کوچک قابلیت اجرایی بیش‌تری‌ دارد.
در اين پروژه حسابداري محيط زيست، جايگاه آن، هزينه يابي، كاربردها و ضرورت وجود آن مورد بررسي قرار گرفته است. حسابداري محيط زيست اطلاعاتي را فراهم مي كند كه در امر ارزيابي، عملكرد، كنترل، تصميم گيري و گزارشگري به مديران كمك مي كنند. استفاده از حسابداري محيط زيست در موضوعاتي مثل هزينه يابي، تحليل هاي سرمايه گذاري، تمصيمات راهبردي مديريت، نمود بيشتري پيدا كرده است. امروزه بسياري از شركتها با مسائل زيست محيطي روبرو هستند و در جستجوي شيوه اي مناسب جهت گزارش و افشاي اطلاعات براي عموم مردم مي باشند. در نتيجه لزوم به كارگيري حسابداري محيط زيستبه عنوان تلاشي در جهت حفاظت از محيط زيست مي باشد.