اختلالات خواب از شایع‌ترین شکایت‌های پزشکی به شمار می‌آیند. بسیاری از بیماری‌های جسمانی مانند پرکاری تیروئید، بیماری‌های قلبی-ریوی و بیماری‌های عصبی و نیز بیماری‌های روان‌پزشکی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال دوقطبی می‌توانند باعث بی‌خوابی شوند. عدم تأمین خواب کافی و مناسب شبانه در سطح فردی، به دلیل رنجی که بر آدمی تحمیل می‌کند و در سطح اجتماعی به دلیل تبعات اقتصادی-اجتماعی آن نظیر افت کارکرد نیروی کار، کاهش خلاقیت، کاهش قدرت یادگیری و آموزش پذیری، ناتوانی افراد در تصمیم‌گیری به‌خصوص در موارد بحرانی و حساس، افزایش حوادث و سوانح شغلی و به‌ویژه حوادث رانندگی، شایان توجه است. گیاهان دارویی یکی از مهم‌ترین حوزه‌های طب جایگزین و مکمل در درمان اختلالات خواب هستند که از گذشته‌های دور در ایران و جهان کاربرد داشته‌اند. در این مقاله ترکیبات مؤثره، دوز پیشنهادی مصرف، سازوکار اثربخشی، ایمنی و کارآزمایی‌های بالینی انجام شده در خصوص کاربرد شش گیاه دارویی عمده با خواص خواب‌آوری شامل بابونه، سنبل‌الطیب، علف چای، رازک و کاوا مطالعه شده است. به طور کلی می‌توان گفت گرچه تحقیقات علمی جدید، مهر تأیید بر برخی از درمان‌های گیاهی به‌ویژه در مورد عصاره سنبل‌الطیب زده است، در حوزه ایمنی مصرف کوتاه‌مدت و بلندمدت، اثربخشی بالینی و سازوکار اثربخشی گیاهان دارویی بر بی‌خوابی تحقیقات محدودی وجود دارند و انجام کارآزمایی‌های دقیق‌تر بالینی برای توصیه نهایی این فراورده‌ها ضروری است.