دگرآسیبی، در راستای کنترل علف های هرز، به عنوان یک روش سازگار با محیط زیست در نظر گرفته می شود. در پژوهش حاضر، پاسخ بیوتیپ های حساس و مقاوم به علف کش های بازدارنده آنزیم استیل کوآنزیم آکربوکسیلاز (ACCase) یولاف وحشی (Avena ludoviciana Durieu.) و نیز یولاف زراعی (Avena sativa L.)، نسبت به بقایای اندام های هوایی گیاه برازمبل (Karel. Perovskia abrotanoides) مورد بررسی قرار گرفت. یک آزمایش گلدانی که در آن گلدان های پلاستیکی نیم کیلویی به عنوان واحدهای آزمایشی در نظر گرفته شدند، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار به اجرا درآمد و تاثیر بقایای اندام‌های هوایی گیاه برازمبل در پنج سطح (0، 1، 2، 4 و 8 درصد وزنی/ وزنی) بر سه گونه یولاف (یولاف زراعی، یولاف وحشی حساس و یولاف وحشی مقاوم به علف کش) مطالعه شد. ابتدا گلدان ها با ماسه شسته شده، پر شدند و با درصدهای وزنی مشخص بقایای اندام های هوایی گیاه برازمبل مخلوط گردیدند. آبیاری به مدت ده روز به صورت روزانه انجام شد تا بقایای گیاه برازمبل پوسیده و آللوکمیکال های موجود در آن آزاد شوند. سپس بذور جوانه زده سه گونه یولاف مورد بررسی، در گلدان ها کشت شدند. گیاهان پس از یک ماه برداشت و بخش هوایی و ریشه آنان از یکدیگر تفکیک و برخی از شاخص های رشد مانند ارتفاع بخش هوایی، مجموع طول ریشه ها و مجموع سطح برگ اندازه گیری شدند. اضافه کردن بقایای پودر شده ی اندام های هوایی گیاه برازمبل به خاک گلدان ها به میزان 8 درصد، سبب کاهش ارتفاع بخش هوایی گیاهان مورد بررسی به طرز معنی دار نسبت به شاهد شد ((p<0.01. بیشترین کاهش در ارتفاع گیاه نسبت به شاهد (35 درصد) مربوط به یولاف زراعی بود. تیمار بقایای اندام های هوایی برازمبل حتی در کمترین مقدار (1 درصد)، به شدت مجموع طول ریشه های یولاف زراعی را تحت تاثیر قرار داد و موجب کاهش آن شد. تاثیر بازدارندگی بقایای گیاه برازمبل بر مجموع سطح برگ بیوتیپ های حساس و مقاوم به علف کش یولاف وحشی بیشتر از تاثیر آنان بر یولاف زراعی بود. بنابراین به منظور استفاده از بقایای اندام های هوایی برازمبل به عنوان یک روش کنترل بیولوژیک علف هرز یولاف وحشی، باید پژوهش های بیشتری انجام شود.