یکی از مباحث اساسی در زمینهی توسعه از مهمترین معیارهای سنجش درجه توسعه یافتگی یک کشور، میزان اهمیت واعتباری است که زنان در آن کشور دارا میباشند، چنانکه مساله اشتغال و کارافرینی زنان یکی از موضوعات پرالتهاب کشورهاست.نظر به اهمیت این مساله، پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی تحلیلی و مطالعه میدانی به بررسی وضعیت کسب و کارهای خانگی و کارآفرینی زنان در دهه ایران در دو بخش پرداخته، در بخش اول که در قالب نظریات مطرح جامعه شناسی و اقتصادی و نتایج پژوهشهای صورت گرفته در این زمینه به تحلیل کارافرینی زنان در دهه اخیر ایران پرداخته شده، و در بخش دوم نیز که بصورتمصاحبه انجام گردید با مصاحبه با 30 نفر از زنان فعال در کسب و کارهای خانگی به بررسی موانع و مشکلات موجود بر سر راه فعالیت آنها پرداخته شد. در مجموع و طبق نتایج این مطالعه میتوان گفت که درصد ناچیز اشتغال زنان، کشور ما را در آخرین رده-ها حتی در میان کشورهای در حال توسعه قرار داده است. زنانی که در سال های اخیر کسب و کاری راه انداخته اند بیشتر تمایل بهکسب تجربه حرفهای و یا موقعیتهای مدیریتی دارند تا موقعیتهای کارمندی. زنان صاحب کسب و کار داشتن تجربه های ناخوشایند در محیط های کاری پیشین خود گزارش می دهند و این مسئله در طی سالهای اخیر افزایش چشمگیری داشته است.همچنین بسترسازی و زیر ساخت های مناسب جهت توسعه کسب و کار خانگی در حد استاندارد و قابل قبول آن صورت نگرفتهاست. در ایران کمتر به برنامهریزی های بلند مدت توجه میگردد، برنامهریزی برای کارآفرینی زنان، ابعاد بسیار وسیعی دارد که از جمله مهمترین آنها بعد تعلیم و تربیتی آن است . با توجه به توسعه سهم زنان در اقتصاد ملی و مقابله با بحران بیکاری زنان ضروری است شرایط لازم برای توسعه و کارآفرینی زنان فراهم شود تا زنان با ایجاد کسب و کار و فرصتهای شغلی برای خود و دیگران بتوانند معضل کنونی جامعه را پایان بخشند.