صنعت ساختمان، از صنایع مهم و روبه رشد در کشورهای درحال توسعه است. این صنعت مستقیما بر اقتصاد، اجتماع و محیط زیست اثرگذار بوده، لذا سیاست گذاری و تصمیم گیری های مناسب درآن، گامی موثر در جهت محقق شدن معیارهای توسعه پایدار خواهد بود. آثار زیست محیطی قابل توجه ساختمان ها در چرخه حیات پروژه به دلیل سهم قابل توجه تولید و انتشار CO2، تولید پسماند و استفاده از منابع طبیعی و انرژی(مخصوصا انرژی های تجدید ناپذیر)، رعایت الزامات مرتبط با حوزه پایداری را در مرکز توجهات قرار داده است. در این شرایط، بکارگیری منابع و مصالح پایدار می تواند در استفاده بهینه از منابع و بالطبع آن حفظ منابع طبیعی، کاهش پسماند های تولیدی ناشی از تخریب یا ساخت ساختمان ها، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش آسیب های وارده به محیط زیست نقشی انکار ناپذیر ایفا نماید.
این مقاله برآن بوده است تا با بررسی اهمیت مصالح پایدار در سیستم های LEED و BREEAM به عنوان مهمترین سیستم های ارزیابی و امتیازدهی زیست محیطی در جهان، ملاحظات مرتبط با فرآیند بومی سازی این مفاهیم را با هدف بستر سازی مناسب برای استفاده از منابع و مصالح پایدار در ساخت وساز کشور و بالطبع آن استقرار مفاهیم توسعه پایدار در این صنعت تشریح نماید. این مقاله، شهر همدان و تعدادی از مگا پروژه‌های آن را مورد بررسی قرار می دهد، نتایج حاکی از آنست که بین هفت پروژه ای که در نقاط مختلف شهر همدان در نظر گرفته شده است، برج سعیدیه به دلیل دسترسی مناسب سواره و پیاده دربین سایر مگا پروژه ها ازبیشترین امتیازوزن دهی برخوردار بوده در نتیجه دارای کمترین آسیب به محیط زیست و بالاترین پایداری می باشد.