کارآفرینی اجتماعی به عنوان پدیده ای نو ظهور ، به تازگی در محافل علمی ایران مطرح شده است . احیای تحقیقات و عملیات کارآفرینی در دنیا به دهه 1891 میلادی باز می گردد؛ که آن را انقلاب کارآفرینانه نامگذاری کرده اند . رفتار کارآفرینانه نیازی فراگیر و ضروری برای تمامی سازمان ها دولتی ، خصوصی ، داوطلبانه و غیره با هر اندازه بزرگ ، متوسط و کوچک است .این مقاله دیدگاهی از علم کارآفرینی، تحت عنوان کارآفرینی اجتماعی را به عنوان یک فرایند که تغییراجتماعی را تسریع می کند و نیاز های مهم اجتماعی را مورد خطاب قرار می دهد ، مطرح می کند . کارآفرینیاجتماعی به عنوان مقوله ای متفاوت از دیگر اشکال کارآفرینی ، به طور نسبی در ارتفای ارزش های اجتماعی و توسعه در مقابل کسب ارزش اقتصادی ارجحیت بیشتری را کسب می کند . در این مقاله ابتدا مروری بر مفاهیمکلی کارآفرینی خواهیم داشت سپس سرمایه اجتماعی، مفاهیمی از کارآفرینی اجتماعی و چار چوب های نظری این مقوله جدید ، جایگاه آن نسبت به سایر مقوله های کارآفرینی ،ویژگی های رفتاری کارآفرینان اجتماعی ،مرزهای کارافرینی اجتماعی وسازمان های کارافرین اجتماعی مطرح می شوند.